İLİM ADAMI VE CESARET
Bir Mustafa Şekib vardı… Onun evindeyiz… Peyami Safa da var… Konuşuyoruz. Bir köşede akvaryum… İçinde kırmızı bir balık yüzüyor. Çocuğu da oralarda oynuyor.
“Niçin şu camları kırmıyorsun?.. Hiçbir şeyinize inanmıyorum, diye bağırmıyorsun?.. Niçin sende bu haysiyet yok?.. Hangi âlim cemiyette kendinden ibaret kalır?.. Tıpkı şu balık gibi…”
Dedim. Şöyle çocuğunu gösterdi:
“Viran olası hânede evlad ü iyal var…”
Dedi.
“Balık da var, değil mi?..”
Dedim.
İlim sahibi, yürekli, cesur olmalı… Arayıcı ve cesur… Hiç olmazsa kültürüne İbrahim Hakkı’nın eski kültürden aldığı kadar kültür karıştırmalı… Hayır; bu yok!.. Orada yok nerede var? Hiçbir yerde…