rembo 2 Report post Posted June 16, 2007 sitelerde, kitapçılarda bakıyorum okuyorum ve tüylerimi diken diken eden katliam ve cehaletin pençesinde madeni enaniyetle "ben şairim" diyen geniş bir güruh karşıma çıkıyor. acıyorum türkçeye. çevremde de bazen müteşair tipler karşıma çıkıyor. sorular yöneltiyorum: kaç kelimelik bir lügatin var ve ne sıklıkla baş vuruyorsun? cevap yok veya olumsuz. türkçeyi ne kadar biliyorsun? iyi biliyorum diyorlar. dille ilgili soru soruyorum apışıyorlar. en basiti: bütün zaman ekleriyle sıfat yapılıyor fakat şimdiki zaman hariç. neden? cevap yok. neşredilmiş bütün şiir kitaplarını veya şiirleri okudun mu? ne gezer! kimileri var şiirde ustalaşmış görünmek için arapça veya farsça tamlama kullanıyor. anlamını soruyorum bambaşka şeyler söylüyorlar. ya ben tamlamaları öğrenirken gaflete düştüm(ki bu yüzden defalarca tekrar ettim) ya da karşımdaki muhatap olmaya değmeyecek kadar cahil ve kibirli. tabii bir de dil katilleri var. harfler arada kaybolmuş. mesela: gelio. sözüm ona geliyor demekmiş! daha sayılacak çok şey ama bu kadarı bile kafi. türkçenin düştüğü hale bak! yazık! ben şair değilim. sadece olmaya çalıştım ama beceremedim. her baba yiğidin harcı değilmiş. fakat yine de bu halimle yazdığım şiirimsiler onların şiir diye takdim ettiklerinin çok üstünde. Share this post Link to post Share on other sites
