Ölümün üç Sıkıntısı

[goksal 3]

Bırıncısı;ruhun alınmasıdır

 

 

İkincısı;Ölum melegını gorup korkusunun kalbe yerlesmesıdır.

 

 

eger onu gunahkar kulun canını alırken gırdıgı surette gorurse en kuvvetle kısı bıle buna dayanamaz..

 

Rıvayet edılmıstır kı,Ibrahım aleyhısselam ölüm melegıne ;

''Gunahkarların canını alırken gırdıgın suret ıle bana gozukebılırmısın ?'' dedi.

Ölüm melegi;

'' Sen buna dayanabılırmısın?'' dedi

ibrahım aleyhısselam ;

''Dayanırım '' dedı

Ölüm melegı;

''Arkanı don'' dedi

Oda dondü .. tekrar baktıgında onu yuzu kapkara ,sacı sakalı karısmıs,kokusu pıs,sıyah elbıselı,agzından ve burnundan ates ve dumanlar fıskıran vazıyette gordu.

Buna dayanamıyarak bayıldı .

 

Ayılınca ,ölüm melegının oncekı seklıne donmus oldugunu gordu..

Dedıkı;

'' Ey ölüm melegı' Gunahkar kısı bu surette yuzunu gorse azap olarak bu ona yeter.

 

Ebu Hureyre radıyallahu anh'den ;Resullullah sallallahu aleyhı ve sellem buyurdu kı;

'' Davud aleyhısselam kıskanc bır kımse ıdı .dısarı cıktıgı zaman kapıları kılıtlerdı.yıne bır gun kapıları kılıtleyıp cıktı.hanımı ıcerıde bır adam gordu.

'bunu ıcerı kım soktu ?eger davut gelırde bu adamla karsılasırsa ne olacak? dedı.O sırada Davut Aleyhısselam geldı,ve onu gorunce ;

'Sende kimsin?' dedi

'' Ben krallardan korkmayan ,kendısıne engel olunamayan kımseyım'' dedi.

Bunun uzerıne Davud aleyhısselam;

'' öyleyse sen vallahi ölüm melegısın'' dedi ve Davut aleyhısselam yerınde kalakaldı (Ahmed(2/419)ve İbn Ebid Dünya Kitabul mevt).

 

İste gunahkarların karsılasacagı ve ıtaat edenlerın kurtuldukları zorluklar bunlardır.Nitekim Pegamberlerın ölüm sarhoslugu ve Ruhlarının alınması anlatılırken ölüm melegının suretını gormekle yasanan korkudan bahsedılmez..Şayet ınsan onu bu suretle gece ruyasında gorse ,kalan omru kendısıne zehır olurdu..

 

Pekı ya olum halınde onu gorenın durumu nasıl olur ?..

 

İtaatkarlar ıse onu en guzel surette gorurler .

İki hafaza melegını gormek de buna dahıldır.Vüheyb der ki ;

 

Bana ulastıgına gore ıkı kısı olurken amellerını yazan ıkı melek eger kul ıtaatkar ıse ona ;

''Allah sana hayırlı karsılıklar versın .Bızı sadık kımselerle bulusturdun,bıze salıh ameller yazdırdın''.derler.

Eger gunahkar ıse ;

'' Allah sana bızden yana hayırlı karsılık vermesın,!Bızı kotu meclıslere goturdun ,kotu ıslere bızı sahıt ettın ,kotu sozler dınlettın'' derler .

İste bu ölünün gozlerını tavana dıktıgı vakıtte olur kı bıdaha gozlerı gerı donmez !......

 

Allah'a yemın olsun kı ıste bu müminin hayatı ıle kafırın hayatının bırbırıne zıt olan anı dır.

 

O anda ya rahmetı mujdeleyen nıda ,yahut azapla tehdıt eden nıda duyulur..

 

Acaba bu olum melegı bıze nasıl seslenecek?..

 

'Ey tatmın olmus nefs Allah'ın affına ve rızasına cık' mı dıyecek.. yoksa;

'Ey habıs nefs !Allah'ın ofkesı ve gazabına cık ' mı denecek....

 

Ölu tenesıre kondugu zaman ona şöyle denır;

'' Nerede o fasıh dılın,neden sustun?.Nerede yanık sesın ,dılsızmı kaldın?.Nerede guzel kokun,neden boyle kokuyosun?.Nerede o hareketlılıgın,neden sakinsın?.Nered o mallar,neden fakır kaldın?... Yzıklar olsun sana eger ısyankar ısen,mujdeler olsun sana eger ıtaatkar ısen..

 

Kabre kondugunda melekler;

'' Ey Allah'ın kulu ! Sen mı dunyayı terk ettın,dunya mı senı terk ettı ?,Sen mı dunyayı topladın,Dunya mı senı topladı?..

 

Ölümü zıkretmekten gafıl olmamalıyız..fırsat elden gıtmeden tefekkur edelım.Ecel ya bugun ya yarın gelır,nefsımıze bu andan once ogut verelım...

 

Allah (c.c) soyle buyurmustur;

'' Herhangı bırınıze ölüm gelip de:'' Rabbım!benı yakın bır sureye kadar gecıktırsen de sadaka verıp ıyılerden olsam'' demesınden once ,sız verdıgımız rızıkdan harcayın'' (munafıkun10).

 

Derler kı;perde acılınca ecel yakındır .kul;ölüm anında der kı;

'' Ey ölüm melegı bana bır gun daha musade et de kendım ıcın salıh amel ısleyeyım''

 

Ölüm melegı de der ki ;

Günlerın sona erdı,bır gun bıle yok ,saatlerın sona erdı,bır saatın bıle kalmadı''. kul;

'' Benı bır saat bırak de barı konusayım'' der..

 

_Sozlerın bıttı konusamazsın'' cevabını alır..Ruh gırtlaga gelır, yutkunur,vakıt ve amellerı kesılır,gerıye nefesler kalır.perde acılınca elbet gorurler bunları.Gozlerı son nefesıyle dıkılır ,saadet ehlımı şekavet ehlımı o anda ıdrak eder.

 

Ücuncu sıkıntıya gelınce;

 

 

İsyankarların cehennemdekı yerlerını gormelerı ve müşahede den oncekı korkularıdır.Zira onlar can cekısme esnasında kuvvetten dusmus ve canlarını vermek ıcın teslım olmus durumdadırlar.Bununla beraber olum melegının ıkı mujdeden bırı ıle seslenısını duymadan olmez..

Ya ;

'' Ey ALLAH'ın dusmanı ! sana cehennem ıle mujde olsun''.veya;

''Ey ALLAH 'ın dostu ! sana cennet ıle mujde olsun denılır.. ıste akıl sahıplerı bundan korkarlar.

 

Aişe radıyallahu anha 'dan Resullullah Sallallahu Aleyhı ve Sellem buyurdu ki;

'' Kim ALLAH ile karsılasmayı severse ALLAH da onunla karsılasmayı sever.Kim ALLAH ıle karsılasmaktan hoslanmazsa ALLAH da onunla karsılasmaktan hoslanmaz''.

Aişe r.a sordu;

'' Ey ALLAH ın Peygamberi! Ölümden hoslanmamayı mı kastedıyorsunuz?hepımızde olumden hoslanmayız''

Buyurdu ki;

'' Böyle degıl.Mumın ALLAH ın rahmetı ,rızası ve cennetı ıle mujdelendıgı zaman ALLAH ıle karsılasmayı sever.ALLAH da onunla karsılasmayı sever.Kafır ıse ALLAH ın azabı ve ofkesı ıle mujdelendıgı zaman ALLAH ıle karsılasmayı ıstemez.ALLAH de onunla karsılasmaktan hoslanmaz''.. (Müslim rıvayet ettı).