Satırlar

[rabia BDG 18]

...

Yalan söyleyen aynaları kırdım birer birer.Gözyaşlarını içmek isterdim satırlarda.Mağlup oldum satırlarda,ama eğilmeyen, hükmeden bir mağlup.Sesin,bir yetim çocuk gibi,hüzünlüydü. Kahkahaların ise ,kahredici.Yakıyor her biri beni,içimi titretiyor hançerlenmiş sesi.Eskilerden bir ahenk geliyor satırlara,gülüşünün yıkandığı ırmak kadar bulanık. Gözlerine yüklenen hakikati eritiyorum mürekkebimin siyah rengiyle.

Satırlarda bir tebessümün enkazı kaldı;dipdiri, yaşayan,unutmayan bir tebessüm.Ben,kalem tutmayı öğrendiğim günden beri,zaaflarımla siyah satırlara zincirlenmiş bir mahkumum. Kalem, çözülüyor avuçlarımda;yorgun bir at gibi ayağım sendeliyor.Sana koşamıyorum satırlarda.Bütün satırlar boğuyor beni,yazmak ecele baş kaldıran ölüm gibi.Akıyor kalemimden,hayâsız,bir günahkâr kadın gibi.

Satırlar, yüreğimden daha özgür.Hayallerimden daha gerçek,benden daha diri,daha coşkun.

Satırlar,sokak aralarını ezberlemiş bir serseri. Bazen bedbaht bir hayat,bazen zillete kılıç çeken bir kahraman.Kılıçları kuşanmış bir bedevî.

Satırlar, kendi kılıcıyla yaralanmış bir hükümdar.Ruhuma giydirilmiş bir deli gömleği,aşkına söz geçiremeyen mecnun. Suskun bir çocuk,haykıran bir dev.

Satırlar,yaralanmak için tutkuyla bağlanmış bir Leyla.Bazen,cinnetin kapısında sabahlayan bir Mecnun.Canına kefen biçmeye yeminler etmiş bir sevgili,kelepçeleri kırmaya güç yetiren bir cüce.Diken üstünde,ürkek bir ruh.

Satırlar,sözcüklere adanmış bir heveskâr kadar hayat dolu.

Satırlar,uzviyetim kadar susuz,dirilen fikirlerimi yutan bir hırsız.

Satırlar ,gökyüzüne bir dua, yüreklerde salıncaklar kuran neşeli bir çocuk.Ne Leyla ı çizebildim satırlarda ne Mecnun u.Ne yaşatabildim ne öldürebildim.Sessizce mağlup oldum satırlara,kalem elimi yaraladığı vakit,ben kalemi terk ettim.Daha söyleyeceklerim vardı dudağımda,satırlar siyah bir nokta.Gözlerimi kör eden bir muamma.

Ben satırları sevemedim bir türlü...

...