BAŞINDA BİR BULUT
-9-
Halimenin kızı Şeymâ;
Her ân O’na sahrada eş.
Üstlerinde dipsiz sema,
Başlarında kızgın güneş.
Yıllar geçmiş, O serpilmiş,
Oyunlarla yok ilgisi.
Tenhaları kucak bilmiş;
İzbe kırlar ve ikisi…
Kayboldular bir sıcak gün,
Halimeyi aldı merak.
Sahralarda koştu üzgün,
Kadıncağız, çırpınarak.
Göründüler, işte işte!
Geliyorlar mesut, mesut.
Bir garip hal, bu gelişte:
Başlarında bir ak bulut.
Şeymâ dedi: Gölgedeyiz;
Tepemizde bir çift kanat.
Dere, tepe, gezmedeyiz,
Sıcaklardan yana rahat.
Başında bir bulut… Sâhi!
Yürür, durur, gider, bekler.
Bulut değil, yâ ilâhî!
Tac tutuyor O’na gökler…