HALİMİZ
Nedir Allah’ım nedir bu diyarin şu hali?
Bezginlikten ruhunu kaybetmiş bir ahali;
Ve bir mecnun idare, tam da hastahanelik…
Öyle davranışlar ki, destanlık, efsanelik…
Ne bilgi, ne düşünce, ne gelenek, ne nizam;
Anladıkları tek şey, zam ve zam üstüne zam.
Binada mukavemet hesabı var bilmezler;
Önün uçurum dersin, eğil bak, eğilmezler.
Resmi geliri dört ise, gideri kırk, aile
Ahlaki-iktisadi, bu ne biçim haile?
İş mi; kullanılamaz insan gücünü ihraç!
Milli aczi satarak elde edilen haraç…
Bu iş, gavurdan, milli acze kira istemek;
Ben bir beygir gücüyüm, onu sen kullan, demek!
Üstelik, gelen para küflendikçe kasada;
Bataklıkla kuraklık, yanyana piyasada.
Habire enflasyonla sağlanan ödemeler;
Ve üstelik, bu vatan kalkınıyor, demeler…
Bir deli ki, avlanır, güya giderken ava;
Ağız yolunu bilemez kaşık çalar pilava.
Hepsinden baskını şu: Particilik gayreti!
Kahramanları sahte, dünyaları iğreti.
Alternatif, paralel, boş kelimelerden sis;
Hepsinde “ben”davası; aşk ölü, vicdan hasis.
Mehmetçiğin sırtından birbirini gammazlar;
Kıbrıs’ta köprü kurar,hükümet kuaramazlar!
Kurt, kuzu ve ot nasıl geçirilir karşıya?
Oy boncuğu sürmenin tam zamanı çarşıya.
Bütün hesapları bu, bütün kaygıları bu! ..
Ve rejim ellerinde el sürülmez bir tabu.
Örter de toprak saçıp köpek kazuratını,
Gezdirir mini etek köpeklik beraatını.
İslam’a serbest olan, camilerde mahpusluk;
İman, fikir, ruh, lisan, suyu kesilmiş musluk.
Kalpleri dinler sağır, kılavuzluk eder kör;
Dindara çağ dışı der, çağı bilmez profesör…
Ruhsal, parasal, soyut, boyut, yaşam, eğilim…
Ya bunlar türkçe değil, yahut ben türk değilim!
Oysa halis türk benim, bunlar işgalcilerim;
Allah türke acısın, yalnız bunu dilerim.
(1974)