HİRÂ DAĞI
-21-
Bir dağ ki, ismi Hirâ;
Ona kilimdir sahra.
Başı göklere değmiş,
Kuyu dibinden hücra.
Üzerinde bir koğuk;
İçi yılandan soğuk.
Sükût saçını yolar,
Dibinde boğuk boğuk…
Kimsesizlik bucağı,
Mâvera salıncağı.
Üç yıldır bu yerde O,
Bekliyor olacağı.
Erişmiş yaşı kırka;
Adım başı harika.
Işıklar, pırıltılar,
Nidalar, arka arka.
Bir süzülüş, ziyada;
Bir siliniş, eşyada.
Çıkıyor gördükleri,
Altı aydır, rüyada.
Onyedi Ramazandı;
Yine dağa uzandı.
Gece gördüğü rüya,
Nurdan bir fezeyandı.
Gökler sökülmesin mi?
Dağ taş bükülmesin mi?
Bir nur ki, billûrlaşmış,
Yere dökülmesin mi?
Ey sema, mavi mendil!
Resulün alnını sil!
Kimdir karşısındaki?
Sultan melek Cebrâil!…