Tagged: necip

İKİSİ Dini bozmaktan yana ikisi de bir safta Taş kafalı kâfirle, duygusuz kaba softa… (1982)

İLKLER -26- İlk Müslüman, Hadice; Haberi öğrenince Teslim oldu büsbütün… Ardından Ebubekir; İspatı aşan fikir, His ki, akıldan üstün… Derken küçücük Ali; Önce şaşkınlık hali, Sonra...

İLMİHAL Yandı kitap dağlarım, ne garip bir hal oldu! Sonunda bana kalan, yalnız ilmihal oldu! (1973)

İMAN Yum gözünü, kalbine her ân yokluğu üfür! ‘Kendinden geçmek iman, kendinde olmak küfür.’ (1974)

İMTİHAN “Kafire kalktı ölüm, mümine var!” deseler; Kim “Ben müminlerleyim, bana Allah gerek” der? (1980)

İN-ÇIK Çıktım çıktım, inilmez dağlar elimden tuttu; İndim indim, çıkılmaz çukurlar beni yuttu. (1978)

İNANMAZ “Ticaretin tüm ziyan!” diye bir ses rüyada; Mezarına birlikte girecek şeyi kazan! Seni gözleyen eşya, bitpazarı dünyada, Patiska kefen, çürük teneşir, isli kazan. Minarede “ölü...

İNSAN Bir bölünmez ki, insan, onu zaman bölüyor; İnsan her ân dirilip her saniye ölüyor… (1978)

İNSAN İnsan, bir mes’ut zâlim, insan bir mağrur cahil; Tekne kırık, su azgın ve kayıplarda sahil… (1983)

İNSAN VE ALLAH İnsan… İplikle büklüm, suda bir anlık suret… Allah… Olmanın ona mahsus olduğu kudret… (1974)