Tagged: necip

İkisi

İkisi

İKİSİ Dini bozmaktan yana ikisi de bir safta Taş kafalı kâfirle, duygusuz kaba softa… (1982)

İlkler

İlkler

İLKLER -26- İlk Müslüman, Hadice; Haberi öğrenince Teslim oldu büsbütün… Ardından Ebubekir; İspatı aşan fikir, His ki, akıldan üstün… Derken küçücük Ali; Önce şaşkınlık hali, Sonra...

İlmihal

İlmihal

İLMİHAL Yandı kitap dağlarım, ne garip bir hal oldu! Sonunda bana kalan, yalnız ilmihal oldu! (1973)

İman

İman

İMAN Yum gözünü, kalbine her ân yokluğu üfür! ‘Kendinden geçmek iman, kendinde olmak küfür.’ (1974)

İmtihan

İmtihan

İMTİHAN “Kafire kalktı ölüm, mümine var!” deseler; Kim “Ben müminlerleyim, bana Allah gerek” der? (1980)

İn-Çık

İn-Çık

İN-ÇIK Çıktım çıktım, inilmez dağlar elimden tuttu; İndim indim, çıkılmaz çukurlar beni yuttu. (1978)

İnanmaz

İnanmaz

İNANMAZ “Ticaretin tüm ziyan!” diye bir ses rüyada; Mezarına birlikte girecek şeyi kazan! Seni gözleyen eşya, bitpazarı dünyada, Patiska kefen, çürük teneşir, isli kazan. Minarede “ölü...

İnsan

İnsan

İNSAN Bir bölünmez ki, insan, onu zaman bölüyor; İnsan her ân dirilip her saniye ölüyor… (1978)

İnsan

İnsan

İNSAN İnsan, bir mes’ut zâlim, insan bir mağrur cahil; Tekne kırık, su azgın ve kayıplarda sahil… (1983)

İnsan ve Allah

İnsan ve Allah

İNSAN VE ALLAH İnsan… İplikle büklüm, suda bir anlık suret… Allah… Olmanın ona mahsus olduğu kudret… (1974)