Tan Gazetesi Baskını

Bu, bir yıla varmayan yarım yamalak intişar devrinde Büyük Doğu’nun verimi ne olmuştur?

Daha ilk (sondaj) girişiminde petrol bulunmuş ve onun, bütün yurda ve oradan bütün İslâm âlemine yön ve yol gösterici alev sütunları halinde bir gün fışkırmak istidadı, en iptidaî şekliyle de olsa belirmiştir.

Bu istidadın aksiyon plânında ilk kımıldanışı “Tan” gazetesi baskını…

Bu gazetede karargâh kuran komünizma, “Zincirli Hürriyet” ve türlü isimler taşıyan atılışlarla kendisine tecelli zemini ararken, birdenbire Anadolulu ve kökçü üniversite gençliğinin pençesine düştü; eşyası toz gibi havaya savruldu ve makineleri makarna gibi didik didik edildi. Hiçbir resmî ve ısmarlama sevk ve idareye tâbi olmaksızın kendi öz vicdanlarının dürtüşü peşinden harekete geçen bu gençler Büyük Doğu idarehanesinin önüne gelerek tezahürlerini göklere çıkarmışlar, Sabık Şair’i pencereye çağırmış ve hitabını çılgın alkışlar içinde dinlemişler ve yara berelerini aynı idarehanede tedarik ediliveren pansuman malzemesiyle sarmışlardır.

Hadiseden bir kaç gün önce “Tan” gazetesinde bir fıkra çıkıyor. Bu fıkrada, Sabık Şair’in Eyüp’te bir şeyhe bağlı olduğu, o şeyh tarafından ağzı açılıp içine tükürüldüğü ve arkası sığanarak “haydi, yürü!” diye bu yola sürüldüğü, istihza ve hakaret dolu bir lisanla yazılıyor. İmza: Aziz Nesin… Bir zaman sonra Sabık Şair’e en keskin alâka ve takdir göziyle bakacak olan Aziz Nesin…

Sabık Şair, bu defa Erenköyündeki evinde, yatağa uzanmış kucağında birkaç aylık oğlu Mehmed, içi yana yana elini hacet dergâhına kaldırıyor:

– Allah’ım, benim hiçbir kıymetim ve şahsım adına istediğim yok! Fakat Efendime edilen bu hakaretin cezasını senden bekliyorum! Tez cezalandır, Allah’ım!.. Ey yolumun büyükleri!.. Allah’ın izniyle ve ruhaniyetinizle yetişin!

Ve işte, hemen, başlarına yıkılan “Tan” gazetesi… Ve işte, o gün boy göstermeye başlayan ilk Büyük Doğu gençliği! Şimdi onlar ellinci yaşını sürerken bu günün 20 – 30 yaşları arasındaki tam teçhizatlı milyonluk gençliği düşünmek lâzım…