Korku

KORKU

-23-

Döşekte, koynuna almış gaibi,
Titriyor, örtüler altında Nebî.
Devletinden O’na sır verilmemiş;
Makamı ve hali gösterilmemiş.
Yok, nebîliğinden henüz bir koku…
Nedir, ne oluyor? Ve büyük korku!…
Kalmamış başına yastığında yer,
Çöker mi acaba bastığında yer?
Kül olmak var, zaman bir lâhza dursa…
Soruyor: Ya bana bir hal olursa?
Korkma, bir şey olmaz, diyor Hadice;
Gidiyor, Varaka adlı bilgice.
Hadicenin yaşlı adam, yeğeni;
Diyor ki: «Yıllardır beklenen yeni,
Ve son Peygambere bunlar işâret.
Sana müjde: O’na sabır, cesaret…
Gördüğü o şekil, ederim yemin,
Musa’ya görünen Cibril-i Emin…»
O’na da rastladı bir gün ihtiyar,
«Müjde olsun, dedi; Allah sana yâr!
Sen O’nun en büyük Peygamberisin!
Tevekkülle bekle, zamanı gelsin…
O gün kavmin düşman olacak sana.
Keşke düşebilsem ben de arkana;
Seni canla başla koruyabilsem…
Yetişir miyim tek, o güne bilsem?»
Doğru; eza çeker kavminden nebî;
Budur nebîliğin ulvî nasibi…