Her Şeyden Önce Üstad

Üstad, muhataplarına iltifattan hazzederdi. Fikir öfkesi içinde bulunmadığı zamanlar, ya da karşısındakilerin bir idrak ve hassasiyet ifadesi taşıdıklarını görünce, fevkâlâde ince iltifatlar yağdırırdı.

Ankara’ya gelişlerinden biri Rasim Özdenören’in evlendiği güne rastlamıştı. Rasim ise, bu özel durumunu bir mazeret saymayarak, o geceki Üstad’ın sohbetini kaçırmamak için, bizimle birlikte oldu. Sohbet geç saatlere kadar devam etmişti. Bir arkadaşımız, yanılmıyorsam Pakdil olacak:
– Üstad’ım izin verirseniz, Rasim erken ayrılsa…

Herkesi bir tebessüm kuşattı. Birimiz açıkladık:
-Rasim bugün evlendi de…

Üstad, şefkat dolu bir hayret nidası kopardı:
-Vah evladııım! Yani bu gece miydi?
-Evet, dedik.

Güveğimizi yolculadık. Rasim’in bu jesti Üstad’ı öyle duygulandırmıştı ki, gecenin kalan parçası Üstad’ın Rasim için giyabi zarif iltifatları ile ihya oldu.