Bâdiye

BÂDİYE

Yağmurdan temizdir orada insan
Ve yağmur suyundan berrak bir lisân.
Sanki gökten yere serpilmiş bir dil.
Yıldızlar başların üstünde kandil.
Öyle yakın ki, ay tutulur elle,
Ufuklar çizilmiş gibi, pergelle…
Saffetin zemini, dümdüz bir çarşaf:
Orada her mevcut, açık, duru, sâf…
Çırçıplak vatanı mücerret fikrin;
Renk, ışık, mesafe, derin mi derin…
İşte bâdiye!
Dalga dalga kum.
Baş verdi tohum,
O geldi diye.
Bitkindi merkep,
Sütsüzdü deve.
O geldi eve, canlandılar hep.
Bir garip seyran;
Bereket taşkın.
Rızk, başı aşkın;
Kabile hayran…